Alom juichende reacties over de resultaten van de klimaattop
in Parijs. Jammer, dat het niet gaat lukken. Maar daar komen we pas over 10
jaar achter, bij de tweede evaluatieronde. Milieuproblemen zijn nauw verbonden met
de economische ordening en de ongelijkheid in de wereld. De aanpak van de milieuproblemen zal falen als
niet tegelijkertijd de ongelijkheid in de wereld afneemt. Dat het bedrijfsleven
‘kansen’ ziet in Cop21 doet mij vrezen dat de economische ordening in de wereld
niet zal veranderen. Door de digitale revolutie en de economische globalisering
zal ook de groene economie de ongelijkheid in de wereld verder laten groeien en
zal de globale werkgelegenheid verder dalen. Met als gevolg dat de voorgenome reductie
van de CO2-uitstoot - en ik hoop dat ik mij vergis – uiteindelijk zal mislukken.
Een vergelijkbare VN-top over mondiale ongelijkheid en
economische ordening is mijlenver weg. Dus wat te doen? Het klinkt misschien
naief maar ik zet mijn kaarten toch op Europa. Mij lijkt dat een (nieuw) Europa
mogelijk in staat is een totaaloplossing voor economie en milieu te ontwerpen
en daarmee een (lichtend) voorbeeld voor de wereld kan worden. Het gaat niet om
een subsidietje meer of minder maar om een fundamentele reorganisatie van de samenleving:
een forse progressieve belasting op vermogensgroei, een basisinkomen voor
iedereen verbonden met een radicale herverdeling van arbeid(stijd) en dat
geheel gekoppeld aan belastingprofielen per bedrijfssector die sociale (verdeling van
werk) en milieudoelstellingen (CO2 neutraal en cyclisch) omzetten in fiscale
druk. Dat is een lange en onzekere weg, en waarschijnlijk zijn er nog enkele
crises te gaan voor dat de politiek geesten hier voor rijp genoeg zijn. Maar het wel is iets waar we voor kunnen
gaan. Nu al.
Meer weten: ga naar www.ppeu.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten