Wet Stroom gesneuveld in de Eerste Kamer

22 december 2015: de Wet Stroom sneuvelt in de Eerste Kamer. Het is om moedeloos van te worden. En het kenschetst haarscherp de problemen waar dit land in de toekomst mee zal worden geconfronteerd. De urgentie van duurzaamheid en de noodzaak van meer solidariteit zal steeds vaker onverenigbaar blijken te zijn met onze parlementaire democratie. In de glazen stolp van Den Haag speelt men liever politieke spelletjes (tegenstemmen tegen aanleg van windmolenparken, vanwege het groepsverbod dat er niet mee wordt teruggedraaid) dan dat er problemen worden aangepakt. Het onderstreept de noodzaak van hervormingen van bestuur. Het is dringend gewenst dat bevoegdheden worden herschikt, de Eerste en Tweede kamer worden samengevoegd, er een groter eigen belastinggebied voor Europa en gemeenten komt, om er maar een paar te noemen. Jammer dat D66 niet het lef heeft gehad om de 5 miljard jaar lastenverlichting te blokkeren ten gunste van de financien van de Nederlandse gemeenten. Want voor deze partij ‘van bestuurlijke hervorming’ is het onderwerp al jaren niet meer ‘gezichtsbepalend’. Ze laat zich maar al te makkelijk paaien met een toezegging dat er een voorstel komt dat een ad hoc bedrag verschuift van Rijks-  naar gemeentebelasting, die door gemeenten zelf moet worden betaald en op zijn vroegst pas in 2019 zal ingaan. Maar niet getreurd. Ik wacht af en blijf speuren naar positieve ontwikkelingen.

Klimaattop in Parijs (COP21) mislukt!

Alom juichende reacties over de resultaten van de klimaattop in Parijs. Jammer, dat het niet gaat lukken. Maar daar komen we pas over 10 jaar achter, bij de tweede evaluatieronde. Milieuproblemen zijn nauw verbonden met de economische ordening en de ongelijkheid in de wereld.  De aanpak van de milieuproblemen zal falen als niet tegelijkertijd de ongelijkheid in de wereld afneemt. Dat het bedrijfsleven ‘kansen’ ziet in Cop21 doet mij vrezen dat de economische ordening in de wereld niet zal veranderen. Door de digitale revolutie en de economische globalisering zal ook de groene economie de ongelijkheid in de wereld verder laten groeien en zal de globale werkgelegenheid verder dalen. Met als gevolg dat de voorgenome reductie van de CO2-uitstoot - en ik hoop dat ik mij vergis – uiteindelijk zal mislukken.

Een vergelijkbare VN-top over mondiale ongelijkheid en economische ordening is mijlenver weg. Dus wat te doen? Het klinkt misschien naief maar ik zet mijn kaarten toch op Europa. Mij lijkt dat een (nieuw) Europa mogelijk in staat is een totaaloplossing voor economie en milieu te ontwerpen en daarmee een (lichtend) voorbeeld voor de wereld kan worden. Het gaat niet om een subsidietje meer of minder maar om een fundamentele reorganisatie van de samenleving: een forse progressieve belasting op vermogensgroei, een basisinkomen voor iedereen verbonden met een radicale herverdeling van arbeid(stijd) en dat geheel gekoppeld aan belastingprofielen per  bedrijfssector die sociale (verdeling van werk) en milieudoelstellingen (CO2 neutraal en cyclisch) omzetten in fiscale druk. Dat is een lange en onzekere weg, en waarschijnlijk zijn er nog enkele crises te gaan voor dat de politiek geesten hier voor rijp genoeg zijn.  Maar het wel is iets waar we voor kunnen gaan. Nu al.

Meer weten: ga naar www.ppeu.nl